سیب کال

تحمل تراژدی آدم

سیب کال

تحمل تراژدی آدم

ببخش

مرا که در سیاه های جاده های غم قدم زذم

ببخش

مرا که بی اجازه ات، برای خود

مسیر سرنوشت دیگری رقم زدم

ببخش

تو با تمام این ستاره ها رفیق

و من غریبه ام در این بلند بی کران نور

مرا که حرف های خوب را

برای عشق بین ما

همیشه کم زدم ببخش.

نظرات 2 + ارسال نظر
مریم چهارشنبه 27 مرداد‌ماه سال 1389 ساعت 10:48 ب.ظ http://cheshmane-baste.blogsky.com

فوق العاده ست...

ب.چ پنج‌شنبه 28 مرداد‌ماه سال 1389 ساعت 03:51 ب.ظ

می توانی این را شفاهی بگویی. اصلا سعی کن شفاهی باشی

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد