سیب کال

تحمل تراژدی آدم

سیب کال

تحمل تراژدی آدم

باور کن

درخت دستان زمین است که به نیایش برخاسته

و رود اشک جاری شوق

                                      باور کن. 

یلدا

 

۱                                                       

تو تازه آمده ای با دو تا هندوانه زیر بقل و چهار بسته آجیل و تخمه

مثل همه ی باباهای خوب دنیا

و برای گلدان ها  تازه خاک تازه خریده ای

و تمام شب های یلدای عمرت را همین طور بوده ای

تو حتی گربه ها را هم دوست داری

برایشان دست تکان می دهی و آجیل تعارفشان می کنی

چقدر خانمت به داشتن چنین شوهری خوشبخت است.

                                                              ۲

گاوها را جا کرده ای در این سرمای شب های پاییزی

یادت هست باید از فردا بگویی شب های زمستانی

گاو ها ماغ می کشند و تو به ماغ گاوها احترام نمی گذاری   

گاو که احترام نمی فهمد

بوی اسفند می آید و دود تازه سوخته ی چنار خشک

تو از لای کتت اناری را که درخت باغ چیده ای در می آوری

انار بزرگ است قد کله ی آلبرت انیشتین

راحت به تو و زنت می رسد.

                                                               ۳

تو سردت است و مثل زلزله ی چند سال پیش می لرزی

عجب شب هایی دارد این کویر

تمام حمایت های بشری برای تو کم است

دلت از مرغ سحرهای تالار وزارت کشور گرفته است

و حوصله نداری

برنامه های تلویزیون هم برای کسانی خوب است که زندگی شان خوب است

چقدر کم کم دارد حالت از بزرگداشت به هم می خورد

و از خواننده های لوس آنجلسی که برایت تکنو خواندند

آخرین خرما خشک ته جیبت را قایم از خودت می خوری به یاد آن همه یلدا و آن همه آجیل

و سیب سرخی را از نایلون در می آوری و روی قبر زنت می گذاری

آنوقت قرآن کوچکت را که پر از معنا و خاطره است باز می کنی و یس میخوانی.

                                                                -۰-

نور از بالا  از ماه بر تو و قبر زنت می ریزد

در روستایی دور چراغی خاموش می شود و گاوی ماغ می کشد

در تاریکی شهری گلدانی به خاک تازه اش می بالد و گربه ای آجیل دلخواهش در خواب می یابد.