کمدی یعنی تحمل تراژدی . . .
و انسان تحمل بی وزنی کمدی است.
می گوید: خدا پیامبران را فرستاد و شیطان دلقک ها را!
می خندم گریه می کنم. تحملم از دست می رود. فحش می دهم به دیوار روبه رو.
و او که ذاتش ارجمند است و صفاتش نا گفتنی آن هنگام که کالبدم از خاک برکشید بر پیشانی ام مهر طلب زد. مهر رنج!
سلسله ی موی دوست حلقه ی دام بلاست!
سلام دوست نا آشنا! :)
شما وبلاگ منو از کجا پیدا کردی؟
سلام.
جالب می نویسید.من که کلی سعی کردم بفهمم چی نوشتین.اما چیزی عایدم نشد.
گویا کمی خنگم.
:دی
در پناه حق