سیب کال

تحمل تراژدی آدم

سیب کال

تحمل تراژدی آدم

او

سکوت می کنی و مثل من دلت گرفته است

هزار سال می شود که او

از عبور کوچه های دل گرفته رفته است

ما هنوز

پشت این چراغ سرخ

ناگزیر ایستادن مداومیم

و هنوز فکر می کنیم

جنگ چیزِ نامرادِ نا مناسبی ست

 ما به فکرهای سبک خلسه و سکوت

در فضای دود

با صدای لایت یک موزیک سوت

همچنان مراقبیم

آری ای برادر ای رفیق!

طرز فکر قرن ما

مانیفستِ کاسبی ست!

تو

سکوت می کنی و مثل من دلت گرفته است

پشت این چراغ سرخ

او

هزار سال می شود

با سپید اسب ساده ای که سم به آسمان زده است

از عبور کوچه های دل گرفته رفته است.

نظرات 1 + ارسال نظر
[ بدون نام ] سه‌شنبه 16 مرداد‌ماه سال 1386 ساعت 01:16 ب.ظ http://howstuffworks.blogsky.com

سلام.
اگه دوست داری بدونی هر وسیله ای که اطرافت هست چگونه کار می کنه حتما به ما سر بزن

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد