ما با یک سماور برقی متمدن شدیم
و یاد گرفتیم بگوییم
- مرسی عالیجناب
و امسال سال قحطی عاطفه بود
سالی که آخرین بازمانده های انوری
دیوان شان را چاپ کردند
و رفوزه های هنری
با تک ماده ی دیپلم افتخار قبول شدند
و هیچ کس به ریش داران بی ریشه نگفت
بالای چشمتان ابروست
شعر از : علی رضا قزوه
(در روزگار قحطی وجدان)
عجب متمدنان بی ریشه ای میشدیم اگر به حق چنین بود...خدا رو شکر که...خدا رو شکر که هخامنشیان رو داریم واسه دعاع از تمدنمون...ولی ایکاش مرسی عالیجناب گفتنهایمان فرصت دفاع از تمدنمان را میداد به ما...