خواستم شعری بنویسم یادم به این شعر آمد که در وبلاگ محمدرضا دیده بودمش:
که بی عشق ... مردن به از زندگیست که بی عشق ... مردن به از زندگیست
نیارد خـــــــــــــــــدا ، روز بی عــشق را که بی عشق ... مردن به از زندگیست
مپندار تـــــــــــــــــــکرار مصرع خطاست که تکرار حـــــــــــــق ، سرّ پایندگیست
بیا حضرتــــــــــــــــــــش را زیارت کنیم جز این هر چه ، اسباب شرمندگیست
سخن از چه گویــــیم ، از این تازه تر ؟ چو با عشق ، هـر کهـــنه را تازگیست
اگر عشق نبوَد ، خدایی کجــــاست ؟ وگر عشق نبوَد ، کـــــــجا بندگیست ؟
اگر عشق نبوَد ، چرا شعر و شــــور ؟ که بی عشق ... مردن به از زندگیست