قصیده کبوتران تاریک

برشاخه های درخت غار

دو کبوتر تاریک دیدم

یکی خورشید بود

وآن دیگری ماه .

“همسایه کوچک !(با آنان چنین گفتم)

گور من کجا خواهد بود ؟”

-         “ در دنباله ی من”  چنین گفت خورشید.

-         “در گلوگاه من”  چنین گفت ماه

 و من که زمین را بر گرده خویش داشتم و پیش می رفتم

دو عقاب دیدم همه از برف

و دختری سراپا عریان

که یکی دیگری بود

و دختر هیچکس نبود.

“  عقابان کوچک !- بدانان چنین گفتم -

گور من کجا خواهد بود ؟”

-         “ در دنباله ی من”  چنین گفت خورشید.

-         “در گلوگاه من”  چنین گفت ماه

برشاخساران درخت غار

دو کبوتر عریان دیدم.

یکی دیگری بود

و هر دو هیچ نبودند.

 شعر از : فدریکو گارسیا لورکا

 برگردان احمد شاملو