چرا لذت آهستگی از میان رفته است؟
آه! کجایند آن دورهگردهای قدیم،
قهرمانهای تصنیفهای مردمی که از آسیابی تا آسیاب دیگر را به گردش طی میکردند و
شب را در فضای باز سحر میکردند؟ آیا آنها هم همزمان با چمنزارها، دشتها و
در یک کلام طبیعت ناپدید شدند؟ یک ضربالمثل چکی تن آسانی آنان را با استعارهای
توصیف میکند: "آنها تماشاگران پنجره خداونداند".
کسی که تماشاگر پنجره
خداوند است دچار ملال نمیشود و سعادتمند است. در جهان ما آسودگی به بیکارگی
تبدیل شده و فرق میان این دو بسیار است: فرد بیکاره مأیوس است، دچار ملال است و
همواره به دنبال تحرکی است که کمبودش را احساس میکند.
اول کتاب آهستگی- میلان کوندرا